aangezien niets vast is, zal ook deze tekst variabel zijn. Net als alle andere delen zowel afzonderlijk als ondergeschikt 1 geheel kunnen vormen, kan alles uit elkaar vallen en in een nieuw, al dan niet mogelijk geheel, dat iemand er denkt, te kunnen vinden. Stand, staat van delen, brokken, pogingen, flarden, resten, onvermijdelijke instabiliteit (ook) van toestanden en ervaringen- waarbij het lichaam gedeeld en binnenstebuiten gekeerd, als af te tasten grens fungeert. Onderstebovengronds, in een specifieke, maar telkens wisselende verwijzingssamenhangmogelijkheid gemaakt.

(On)omkeerbaar boven de ondergrond.

Omtrent dit hele proberen, dat nooit geheel is en soms standvastigheid veinzend, valt dan ook niets definitiefs te zeggen. Net als er niets definitiefs te maken valt. Voor mij is een deel maken in klei maximaal vast.  Bakken behoudt wat onhoudbaar is, ongebakken kan alles zichzelf weer oplossen en bij roekeloze omgang is beschadiging onvermijdelijk. Beendroge lijfdelen vertolken voor mij tegelijk gebroken bewegingskunst en statische fragiliteit, al dan niet beschermbaar. Gestapeld emotioneel verweer(d) op een bedje van muffe mouse. Matras. Meligheid.