Voorkamer

4 HEILIGE GEEST

2 Dec 2006 — 14 Jan 2007

CHRISTOPH BANGERT (D)
PETER BOGERS (NL)
MARTIN DEGE (D)
LEEN DEGEZELLE
LIEVE D’HONDT
UWE EHRENGRUBER (D)
HAP
CHRISTIAN HASUCHA (D)
KIM KEEVER (USA)
VEIT LANDWEHR (D)
ALMUT RINK (D)
GEERT SAMAN
CHRISTOF SCHLEGEL (AUT)/CHRISTIAN TECKERT (AUT)
DAVID SHAPIRO (USA)
MARC VANDERLEENEN
FREEK WAMBACQ
MARCEL ZALME (NL)

zaterdag 2 december 2006 t/m zondag 14 januari 2007
gesloten zondag 24 en zondag 31 december 2006

opening: zaterdag 2 december 2006 vanaf 20 uur
+ live performance jozefaleksanderpedro (B)

4
Naar aanleiding van het tienjarig bestaan, organiseert VOORKAMER een reeks van vier tentoonstellingen. Dit vierde project sluit de reeks af.

Christoph Bangert (D) Ruimtebekleding (VOORKAMER), 2006
Een beeld wordt beschouwd als een optimaal gedefinieerde beschrijving.
Het motief wordt beschouwd als een metafoor voor het oneindige.

Het werk van Bangert combineert de contradictorische ideeën van beide. Zijn schilderijen zijn gebaseerd op een geometrisch tekenproces. Door een speciaal ontwikkelde software wordt een motief gemaakt op basis van de afmetingen van een muur, een doek, een ruimte. Bangert focust op ruimtelijke uitbreiding, op complexiteit, op licht en diepte-illusie.

Peter Bogers (NL) ‘Exotic Exercise’, 2005
De installatie toont gezichten van zingende en sprekende mensen, beelden afkomstig van internationale satellietkanalen. Het geluid dat bij deze beelden hoort komt slechts sporadisch aan de oppervlakte door de luidsprekers die een aantal meter verwijderd zijn van het scherm. Het overige geluid is afkomstig van allerlei internetradiostations en wordt afgespeeld door een luidspreker die achter het scherm hangt. Beide geluiden worden op die manier afgewisseld.

Martin A. Dege (D) ‘Four Seasons’, 1995/96
Durch tausend blühende Büsche wuchs mein Pfad nun vorwärts. Vom schroffen Abhang neigten lispelnde Bäume sich, und übergossen mein Haupt. Ich stand, sah fröhlich vor mich hin, genoß der reinen Lüfte des Himmels. Wie ein Meer, lag das Land, vor mir da, jugendlich, voll lebendiger Freude; es war ein himmlisch unendliches Farbenspiel, womit der Frühling mein Herz begrüßte, und wie die Sonne des Himmels sich wiederfand im tausendfachen Wechsel des Lichts, das ihr die Erde zurück gab, so erkannte mein Geist sich in der Fülle des Lebens, die ihn umfing, von allen Seiten überfiel. Verloren ins weite Blau, Blick ich oft hinauf an den Äther und hinein ins heilige Meer, und mir ists, als öffnet ein verwandter Geist mir die Arme, als löste der Schmerz der Einsamkeit sich auf ins Leben der Gottheit. Eines zu sein mit allem, was lebt, in seliger Selbstvergessenheit, wiederkehren ins All der Natur, das ist der Gipfel der Gedanken und Freuden, das ist die heilige Bergeshöhe, der Ort der ewigen Ruhe, wo der Mittag seine Schwüle und der Donner seine Stimme verliert und das kochende Meer der Woge des Korn feldes gleicht. Der Sommer war nun bald zuende; Ich fühlte nun schon die düsteren Regentage und das Pfeifen der Winde und Tosen der Wetterbäche zum Voraus, und die Natur stand jetzt schon da vor meinem verdüsterten Sinne, schwindend und in sich gekehrt wie ich selber...
Aus: Hyperion, Friedrich Höderlin

Leen Degezelle ‘Tekeningen 2005-2006’

Lieve D’hondt ‘Avril’, 2006
Muurtekening.

Uwe Ehrengruber (D)
Ehrengruber maakt kleine donkere olieverfschilderijtjes op houten panelen. Als basis gebruikt hij vormen die herinneren aan huizen, delen van tuinen, de Noord-Duitse periferie. Het zijn beeldelementen die een artificiële setting doen vermoeden. Alhoewel dit een bijna abstract spel met vormen, structuren en gebroken kleuren is,creeert het ook een ‘andersoort ig’ realisme met een verstorende ondertoon.

HAP ‘Sugar-Ray’, 2006

Christian Hasucha (D) ‘Mister Individual Walking’
“Mr Individual Walking’ is een publieke interventie die reeds in verschillende Europese steden te zien was. Een man wandelt gedurende twee weken op een 2.40 m tredmolen (geen sokkel, hoewel de vorm eraan doet denken), 2 uur gedurende de ochtend, en 2 uur in de namiddag.
Het werk doet de dagelijkse activiteit, het wandelen, en de omgeving waarin dat gebeurt, vervreemden. De man die de performance uitvoert is een dagelijkse passant. ‘Mr Individual Walking’ moet volgens Hasucha geen centrale plaats opeisen. Het werk moet net als alle andere dingen opgenomen worden in de dynamiek van een stad.”
(Declan Long, Dublin)

In 2007 zal Hasucha een nieuwe interventie maken voor de Lierse publieke ruimte.

Kim Keever (USA) ‘Short History of Earth’ (Courtesy Feigen Contemporary, NY)
De beelden die Keever ontwikkelt doen denken aan een pre- of postapocalyptische wereld met een andere tijdservaring. Het zijn documenten van plaatsen die er nooit waren...
Keever maakt een panoramisch universum bestaande uit plaaster, klei, reflecterend materiaal. Deze maquettes plaats hij in een daarvoor ontworpen aquarium, gevuld met water.
De desolate droomdiorama’s worden tot leven gewekt met gekleurde lampen en pigment. Een combinatie die efemere atmosferen doet ontstaan.

“Keever's staged scenery is characterized by a psychology of time and timelessness. Simulated meteorological gradations, suspended in vivid hues, map dramatic shifts in mood and trace conditions that move from somber darkness to twilit evanescence to the incandescence of morning.
The symbolic qualities he achieves result from his understanding of the dynamics of landscape, including the manipulation of its effects and the limits of spectacle based on our assumptions of what landscape means to us. Rather than presenting a factual reality, Keever fabricates an illusion to conjure the realms of our imagination.”

Veit Landwehr (D) ‘WEB LAND/Saariselkä/Ruissalo’, 2006
Een video over sneeuw opgebouwd uit meer dan 40.000 beelden die verzonden werden gedurende een opnameperiode van zes maanden (via webcams) in Noord-Finland.

“De Finse verkeers-administratie voorziet meer dan 300 ‘verkeers-weer-camera’s.
Op deze manier wordt de bevolking op de hoogte gehouden van de actuele weerstoestand. De beelden herleiden alles tot eenvoudige, primaire informatie: sneeuw of geen sneeuw. Alles wat buiten die pragmatische doelstelling viel (bv. de talloze auto’s die gedurende de hele zomerperiode over de wegen reden) werden uit de film gewist...
Wat overbleef na deze poetsbeurt is een ‘optisch concentraat’.
Deze beelden doen vermoeden dat er in werkelijkheid niets gebeurd in Finland.”

Sound: Florian Zwissler
Tracking software: Michael Nägler

Almut Rink (D) ‘Ego Rock-the journey’, 2004
“I wish I would be there,where I am.”
Gertrude Stein

Als je thuis bent, wens je een avontuurlijker bestaan. Als je een avontuur beleeft,wens je een veiliger bestaan thuis.
Cocooning wordt een persoonlijke strategie waarbij het computerscherm gebruikt wordt als leef-, werk en shoppingwereld.
De video toont een imaginaire reis langs het scherm zonder het ooit te verlaten.
‘Ego rock-the journey’ is een monoloog waarbij de hulpmiddelen voor de innerlijke reis tekst en beeldprogramma's zijn.
Het beginpunt en het uiteindelijke doel is het beeld van de berg: hij is tegelijkertijd object, barrière, eiland, verdwijnpunt én een gematerialiseerd ‘elders’ dat de werkelijke verplaatsing verbergt.

Geert Saman ‘Remains’
“Keukenrol is een dagelijks product dat in ieder huisgezin in meer of mindere mate wordt verbruikt. Het is een universeel en op verschillende vlakken inzetbare ‘textiel’; het reinigen van de keukentafel, het opdrogen van plasjes bier of wijn op de keukenvloer, het stelpen van een sneetje in de vinger,... Na een kleine hulp te hebben geleverd in het dagelijkse bestaan, komt het einde van een rol in zicht tot er enkel een grijsbruin naakt kartonnen kokertje overblijft. Vaak kent dit laatste restant van de trouwe huishulp een roemloos einde tussen de magazines en kranten van het oud papier. Soms begint het rolletje alsnog aan een glansrijke carrière als onderdeel van een ‘kunstwerk’, vervaardigd in de plaatselijke kleuterschool.

Binnen dit beeldende werk worden de lege keukenrollen gezien als restanten van één of meer momenten. Ze kunnen vergeleken worden met het menselijke skelet dat overblijft als getuigen van een leven, nadat het omhulsel (het vlees) is verdwenen of ‘opgebruikt’. Het zijn kernen van rolboeken waarvan de tekst zelf verdwenen is, maar die aangeven dat er veel was, en in zekere zin nog is.
Het ruimtelijke werk zelf bestaat uit twee delen. Langs de ene kant het lichaam dat gevormd wordt door de lege keukenrollen zelf, langs de ander kant de verpakking met toebehoren.
Pogingen om het bevatten van het onvatbare vormen de essentie van de herinnering en het leven zelf.”

Christof Schlegel (AUT)/Christian Teckert (AUT) ‘Fleeting Intrusions’, 1997
Film geeft de mogelijkheid om te spelen met tijd en ruimte. Historische sites worden vervangen door geënsceneerde locaties en de reële ruimte wordt vermengd met de cinematografische ruimte. De stad wordt een ‘achtergrond’ en krijgt maar betekenis door de mediale perceptie ervan.
De drie shots starten met een focus op een witte muur van een garage waar dit werk voor het eerst getoond werd. Hierna maakt de camera een wandeling door de straten van LA naar een gebruikte filmset. Een subtiele cut verplaatst het beeld van de video-opname naar de actie in de film.

“Real space and imaginary space blend within a continuous dolly shot between screen and film location.”

‘Fleeting intrusion 1’
Movielocation: tunnel at freewayjunction 105
Filmsequence: ‘Heat’, 1996
Starts: July 6th, 1997, 9:30 Pm
In the garages of the Makay Appartments
1141 South Cochran Avenue

‘Fleeting intrusion 2’
Movielocation: Century Bank at Wilshire/Oalhurst
Filmsequence: ‘American Gigolo’, 1984
Starts: July 5th, 1997, 11:00 Am
In the garages of the Makay Appartments
1141 South Cochran Avenue

‘Fleeting intrusions 3’
Movielocation: Bryson Appartment Building, 2701 Wilshire Boulevard
Filmsequence: ‘The Grifters’, 1985
Starts: Intersection Wilshire/Hoover
Ends: July 7th, 1997, 4:00 Am
In the garages of the Makay Appartments
1141 South Cochran Avenue

David Shapiro (USA) ‘Nuts & Butts’, 2006

Marc Vanderleenen
‘Corrupting the absolute (developing new tools)’ nr2300/06
‘Corrupting the absolute (developing new tools)’
‘Corrupting the absolute (developing new tools)’ nr 3605/06
‘moulages (no clear thoughts)’ nr 2416/06
‘moulages (no clear thoughts)’ nr 4217/06
“Niet enkel in zijn schilderijen maar ook bij Marc vanderleenen zelf valt er weinig of geen duiding te sprokkelen over het hoe en waarom van zijn werk. Meer nog, elke vraag of bedenking omtrent het gebrek aan positie, discours, rechtlijnige schildershand or whatsoever in zijn schilderijen valt meestal dood onder zijn verontschuldigende en bevestigende glimlach en de melding dat hij er in principe niets over te vertellen heeft.”
Thibaut Verhoeven (uit de catalogustekst/Museum Dhondt-Dhaenens/2006)

Freek Wambacq ‘Twee daken voor de toren van het Heilige Geesthuis’, 2006

Marcel Zalme (NL)
A Dutch friend of mine, I will call him Frits to protect his privacy, has related the following - amazing - story to me.

Last week a young man appeared at his door, claiming to be Peter!
His first thought was to call me, but the boy seemed nervous, and gave the impression he would leave in an instant if Frits became too curious. Nevertheless, my friend asked why he had come to see him, instead of seeking me out. Peter smiled, eyes cast down.
“I heard you had a copy of Peterless,” was the reply. “I feel I have a right to see it at last.”
“You mean he hasn’t shown it to you?”
“Well, how could he? He hasn’t been able to find me.”
After giving the boy his solemn word that he would not call me, and would allow him to read completely undisturbed, Frits left him in his study with the book on his lap. Several hours passed. Very occasionally, he heard an exclamation, or a laugh.
Then, for several long hours the house was silent. Finally Frits decided it was time to see if his young visitor needed anything. To his utter astonishment, he lay stretched out on the floor, the book closed at his feet. He appeared to be asleep.
Knowing how frantic I would be if he didn’t manage to capture an image of this apparition, Frits tried taking a photo with his cell-phone. But at that moment Peter stirred, and opened his eyes.
At length he noticed that he wasn’t alone. He rose, face pale, and thanked his host. He left as quickly and quietly as he had come.
Had it really been him? I have only this photo, of a pair of shoes...

Beelden uitnodiging