2 documentairies
"Keep the river to the right" a modern cannibal tale - by David and Laurie Gwen Shapiro (USA) (01:34)
De film onderstreept de paradox van het leven van Tobias Schneebaum, een gereputeerd schilder uit New York die op een dag besluit zijn normale leven achter zich te laten en zich in de jungle begeeft.
Het regisseursduo David en Laurie Gwen Shapiro (broer en zus) geraakten na het lezen van zijn boek (dat ze in een vuilnisbak in New York aantroffen) zo in de ban dat ze besloten hem op te zoeken. Achter deze beminnelijke en enigmatische New Yorkse verschijning van Joodse afkomst ging één van de meest vervaarlijke eigentijdse avonturiers schuil. De man verbleef immers een jaar lang in het hart van de Peruviaanse jungle bij de Amarakaire, een gemeenschap van koppensnellers en kannibalen. Hij werd niet alleen door de stam opgenomen, maar ook ingewijd in hun bijzondere sexuele moraal en voorkeur voor mensenvlees.
Zoveel jaren na zijn terugkeer, neemt het regisseursduo hem opnieuw mee langs de Amazonerivier. Het weerzien is intens en voor beide partijen even verrassend.
"An extraordinarily absorbing documentary - a provocative consideration of what happens when a man chooses a defiantly different course."
- Desmond Ryan, Philadelphia Inquirer
A stunning documentary, gripping from the very start."
"Tobias Schneebaum is one of the most charming, enigmatic men ever captured on film." "A spellbinding expedition that makes for an unforgettable film."
- Elizabeth Einstein, Esquire
"Yes, he ate human flesh... but the movie isn't about cannibalism and isn't even about how he walked alone into the jungle in tennis shoes and depended on his survival on the kindness of strangers. It is about the wisdom and acceptance that comes with age."
- Roger Ebert, Chicago Sun-Times
Keep the River on Your Right is an exemplary piece of documentary filmmaking. Not only do the writer-directors narrate the life of a truly remarkable and complex individual, they also give Schneebaum much latitude in narrating his own life. Simultaneously, the film demonstrates how that life extends beyond its own subjective limits, as a story about the effects of global cultural interaction over the latter half of the twentieth century. The world needs more old gay cannibals like Tobias Schneebaum, who challenge at every turn the binaries we continually reconstruct between Self and Other, between our own "cannibal" and "civilized" selves.-Todd R. Ramlow, Popmatters
Stella Artois Audience Award Citation - Melbourne International Film Festival, Australia
Best Documentary - Newport Beach Film Festival, California
Winner- IFP Independent Spirit Awards "Truer Than Fiction" Award, March 2001
Jury Prize - International Documentary Film Festival, Amsterdam, 2000
Best Documentary (Golden Starfish Award) - Hamptons International Film Festival, 2000
Special Critics Award - Los Angeles Independent Film Festival, 2000
Honorable Mention, Audience Prize - Docfest, New York International Documentary Festival, 2000 Runner Up, Audience Award - Seattle International Film Festival, 2000
"Danchizake" (homemade saké) 2001 - by Satoshi Ono (J) (00:49)
In het filmdebuut "Danchizake" van de jonge regisseur Satoshi Ono zien we een portret van een kunstenaar, schilder en tevens de vader van de regisseur.
Satoshi Ono heeft altijd een ongelijkheid vastgesteld in zijn familie waar hij ontevreden over was: de vader die niet werkt maar schildert en de moeder die heel haar leven moet werken.
In de film luister hij naar het verhaal van zijn moeder. Door het maken van de film begon hij over deze situatie anders te denken. Niet dat hij het zo prachtig vindt dat zijn vader blijft schilderen en zijn moeder blijft werken maar hij beziet het nu meer als een natuurlijkheid in zijn familie.
Het tijdrovend, bijna rituele proces van het maken van saké loopt als een sudderend proces tussenheen de vertellende moeder en de zwijgende, schilderende vader. De camera volgt elke stap in dit monotone proces, van het meten, het wassen en het koken van de rijst, het toevoegen van mout en het vergisten. En de moeder spreekt vrijuit en met enige weemoed over hun versplinterde familie die het nooit al te breed heeft gehad. De toon in deze familie-film is ritmisch, kalm en contemplatief.
"...simply and soberly filmed this pretty culinary fable reveals a more trivial reality and proves to be an edifying metaphor of the relations uniting the members of a same falmily: a blend of love and bitterness evolving ad infintum in a state of perpetual fermentation."
Prix Kodak at the 2002 Vision du Reel in Nyon (Switzerland)
Prix Planete at the 2002 Marseille Interntational Documentary Film Festival (France)
Prize of Paulig Parnu International Documentary &Anthropology Film Festival 2002 (Estonia)
www.midnighteye.com/reviews/homasake.shtml
Dank aan Mugi Takei & Elephant Film Festival voor de medewerking.
2 concerten/2 performers
"The Romberg Pieces" 2001: "Romberg 1" and "Romberg 2" (2x00:10)
film by Harald Busch and live guitar/electronics by Erhard Hirt (D)
"These small image+sound units have been edited to form the skeleton of a piece that comes to life when it is generated live..."
Twee stukken voor videoprojectie en live muziek, ongeveer tien minuten elk.
Terwijl het beeld en het geluid in "Romberg 1" zich min of meer parallel ontwikkelen, is "Romberg 2" gebaseerd op een paar korte clips van diverse films.
www.nurnichtnur.de/artists/hirt.htm
Marcelo Aguirre (drums, vocals) and Michael Jon Fink (electric guitar) (ARG & USA)
Michael Jon Fink (electrische gitaar) en intuitieve denker Marcelo Aguire(drums en stem) werken samen als muzikale architecten en bouwen donkere real-time composities en improvisaties met een steeds wisselende energetische kracht. Michael Jon Fink heeft zowel kamer-, electronische als orkestmuziek geschreven. hij schrijft ook pianomuziek die hij meestal zelf uitvoert. Zijn belangrijkste werken zijn uitgegeven bij het gekende new-music-meets-dark ambient Cold Blue label (www.coldbluemusic.com).
De geschreven muziek van Fink wordt dikwijls gelinkt aan de californische minimalisten, voornamelijk Morton Feldman en Harold Budd door zijn trage tempo's en zijn sensualiteit.
Voor deze performance zal hij improviseren met structuren op electrische gitaar: de muziek ligt ergens tussen de vulkanische kracht van de abstracties van Donald Miller en een hommage aan Sonny Sharrock.
Fink geeft compositie, orkestratie en analyse aan Calarts, Los Angeles.
Marcelo Aguirre (Argentinie) resideert sinds vijf jaar in Berlijn. Hij is een zelfgeschoold percussionist en vocalist en heeft een rijk spectrum aan invloeden gaande van ruimtelijke, delicate beats tot uitbarstingen van pure freak-out free music en geladen noise. Momenteel werkt hij aan verschillende projecten: muziek voor butoh dans, power electronics en tekeningeninstallaties.
Hij was curator voor het Podewil Contemporary Arts center in Berlijn. Hij schrijft eveneeens over experimentele muziek voor verschillende magazines en heeft een klein eigen label "minuscula".
www.der-negative-horizont.de
www.michaeljonfink.com
2 short movies
"Ca Va"/"Une Journée Particulière" 2005 - by Johan De Wilde (00:12)
Twee bevriende echtparen, een kind en een papegaai in hun vakantiewoning met zicht op een provencaals landschapsschilderij slaan aan het roddelen.
Een geluidsband uit het familiearchief van Johan De Wilde met herinneringen aan een bijzondere dag.
"Sound Watch" 2004-2005 - by Rik De Boe (00:29)
Een geluidsband inTokyo gemaakt door W Cube Members diende als vertrekpunt voor deze kortfilm. De geluidsband betrof 5 geluidsfragmenten waardoorheen de Bolero, de spaanse dans van Maurice Ravel, verweven zat.
Fragmenten van diverse instructie, reclame - en "schooltelevisiefilms" uit het Prelinger archief werden verweven met de geluidstape.
Geluid en beeld worden verbonden in deze muzikale beeldcompositie, een thema in variaties met adagio, moderato en finale.
Niettegenstaande de geluidsband en filmbeelden in wezen niets met elkaar te maken hadden slaat de verwarring en twijfel soms toe in deze synchronisatie.
Dank aan Puddles Japan.
2 very short movies
"Luckey" in the land of the wealthy - by Mike Ballou (USA)
"Luckey" in Paris - by Mike Ballou (USA)
2 zeer korte en amusante films met in de hoodrol "Luckey", een plastieken knots.
Mike Ballou is kunstenaar/filmmaker en bezieler van het kunstenaarsinitiatief Four Walls in Brooklyn. Four Walls presenteert maandelijks in een kleine garage een voorstelling met films, slide-shows, live acts die kunstenaars voorstellen. Vaak worden deze begeleid met live muziek.
2 movies in loop
"Asshole" 2002 - by David Kramer (USA)
"Social Club" 2003 - by David Kramer/Larry Walczak (USA)
De kunst van Kramer toont de ongelijkheid aan tussen de dagelijkse werkelijkheid van de kunstenaar en de betrachting en de glamour van het succes. De wens voor een geïdealiseerd succes is een constante maatstaf waaraan wij onze daadwerkelijke verwezenlijkingen meten.
In een verscheidenheid van media, poogt Kramer de Amerikaanse Droom te vangen en in zijn videos drijft hij de spot met zijn eigen obsessies. Hij is zich volledig bewust van het tragische existentiële dilemma.
"Asshole," 2002 heeft de tragische vernietiging van de studio van Kramer door een gasexplosie als thema. Kramer behandelt zijn eigen zelfmedelijden om de wereld met zijn artistieke output te vullen aan de hand van een vertelling door zijn vrouw.
"Kramer, Yea, His studio blow up. Fine. But come on: It is not like we lost one of the Seven Wonders of the world or anything."
"Social Club" is een video waarin kunstenaar David Kramer en curator LarryWalczak samenwerkten. De video onderzoekt de verhouding van de kunstenaar/de curator op een humoristische manier. Kramer is de slappere toegeefelijke kunstenaar terwijl Walczak de schaamteloze curator speelt.
www.monteclarkgallery.com/Vancouver.html
+ "Million Dollar Moment" 2004 - by David Kramer (USA)
Project on location at CC Colibrant, Lier
