Het is een kleine versie van een grote, gekapte wc borstel die oorspronkelijk rood was. Ik heb een holle versie gemaakt van fruitsapdoosjes. Als ik een potlood zag, zag ik die sculptuur die ik eens in groot gemaakt heb in het klein. Die sculptuur blijft dus terug komen, zoals je vormen of eigenschappen herkent van werken van andere kunstenaars. Wat ik er zelf zo bijzonder aan vind is dat het perfect op schaal is. Door de handeling van het schillen zijn de schillen in de juiste verhouding met de staaf, in dit geval een potlood. Stel je voor een dikke boom die rood is, waar je met een zakmes in kerft, dit zou een andere verhouding hebben.” (Rein Dufait)

Het werk van Rein Dufait (1990) ontstaat in zijn atelier, bijna ondanks hemzelf, als een vrijwel autonoom voortwoekeren van de materialen en gereedschappen die een beeldhouwer rond zich verzamelt. Op tal van voorwerpen en materialen herkennen we de kapsporen van een bijl, schijnbaar doelloos aangebracht, maar soms leidend tot de meest verrassende texturen. Doordat de sculpturen van Dufait ontstaan als resultaat van een reeks sculpturale handelingen, getuigen ze ook van hun ontstaansgeschiedenis en vertellen ze ons iets over beeldhouwen.(Text: Hans Theys)